สหรัฐอเมริกาได้กลายเป็นประเทศที่ถูกแบ่งแยกจากประเด็นสำคัญ ในการศึกษาระดับอนุบาลถึงมัธยมศึกษาตอนปลาย รวมถึงหนังสือที่นักเรียนควรสามารถอ่านได้ในโรงเรียนของรัฐ ความพยายามที่จะห้ามหนังสือจากหลักสูตรของโรงเรียน นำหนังสือออกจากห้องสมุดและเก็บรายชื่อหนังสือที่บางเล่มเห็นว่าไม่เหมาะสมสำหรับนักเรียนเพิ่มมากขึ้น เนื่องจากคนอเมริกันมีความคิดเห็นที่แตกแยกมากขึ้น

การกระทำประเภทนี้เรียกว่า “การแบนหนังสือ” พวกเขามักถูกระบุว่าเป็น “การเซ็นเซอร์” แต่แนวคิดเรื่องการเซ็นเซอร์ ตลอดจนการคุ้มครองทางกฎหมาย มักถูกเข้าใจผิดอย่างมาก หนังสือห้ามโดยขวาและซ้ายทางการเมือง ทางด้านขวาของสเปกตรัมทางการเมืองที่มีการห้ามหนังสือจำนวนมาก การห้ามอยู่ในรูปแบบ ของ การนำหนังสือของคณะกรรมการโรงเรียน ออก จากหลักสูตรชั้นเรียน

นักการเมืองยังได้เสนอกฎหมายที่ห้ามหนังสือที่สมาชิกสภานิติบัญญัติและผู้ปกครองบางคนมองว่าเป็นผู้ใหญ่เกินไปสำหรับผู้อ่านวัยเรียน เช่น “ All Boys Aren’t Blue ” ซึ่งสำรวจประเด็นแปลก ๆ และหัวข้อของการยินยอม ผลงานคลาสสิกของนักเขียนรางวัลโนเบลเรื่อง “ The Bluest Eye ” ของโทนี มอร์ริสัน ซึ่งรวมถึงหัวข้อเรื่องการข่มขืนและการร่วมประเวณีระหว่างพี่น้อง ก็เป็นเป้าหมายที่มักตกเป็นเป้าหมายเช่นกัน

ในบางกรณี นักการเมืองได้เสนอให้ดำเนินคดีทางอาญากับบรรณารักษ์ในโรงเรียนของรัฐและห้องสมุดเพื่อจำหน่ายหนังสือดังกล่าว หนังสือส่วนใหญ่ที่กำหนดเป้าหมายสำหรับการห้ามในปี 2021 กล่าวว่า American Library Association ” เป็นหรือเกี่ยวกับคนผิวดำหรือ LGBTQIA ” สมาชิกสภานิติบัญญัติของรัฐยังได้กำหนดเป้าหมายหนังสือที่พวกเขาเชื่อว่าทำให้นักเรียนรู้สึกผิดหรือปวดร้าวตามเชื้อชาติของพวกเขา หรือโดยนัยว่านักเรียนไม่ว่าเชื้อชาติหรือเพศใดก็ตามมีความคลั่งไคล้โดยเนื้อแท้

นอกจากนี้ยังมีความพยายามที่จะให้ฝ่ายซ้ายทางการเมืองมีส่วนร่วมในการห้ามหนังสือ เช่นเดียวกับการนำหนังสือออกจากหลักสูตรของโรงเรียนที่ทำให้คนกลุ่มน้อยต้องเสียหน้าหรือใช้ภาษาที่ไม่ละเอียดอ่อนทางเชื้อชาติ เช่น “To Kill a Mockingbird” ที่เป็นที่นิยม

นิยามการเซ็นเซอร์

ความพยายามใด ๆ เหล่านี้เป็นการเซ็นเซอร์ที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญหรือไม่เป็นคำถามที่ซับซ้อน การแก้ไขครั้งแรกปกป้องบุคคลจาก ” การย่อเสรีภาพในการพูด ” ของรัฐบาล อย่างไรก็ตาม การดำเนินการของรัฐบาลที่บางคนอาจมองว่าเป็นการเซ็นเซอร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่เกี่ยวข้องกับโรงเรียน ไม่ได้จำแนกอย่างเป็นระเบียบว่าเป็นรัฐธรรมนูญหรือขัดต่อรัฐธรรมนูญเสมอไป เนื่องจาก “การเซ็นเซอร์” เป็นคำศัพท์ที่ใช้พูด ไม่ใช่ข้อกำหนดทางกฎหมาย

หลักการบางประการสามารถให้ความกระจ่างว่าการห้ามหนังสือขัดต่อรัฐธรรมนูญหรือไม่และเมื่อใด การเซ็นเซอร์ไม่ถือเป็นการละเมิดรัฐธรรมนูญเว้นแต่รัฐบาลจะทำ ตัวอย่างเช่น หากรัฐบาลพยายามห้ามการประท้วงบางประเภทโดยอาศัยมุมมองของผู้ประท้วงเพียงอย่างเดียว นั่นเป็นการจำกัดคำพูดที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ รัฐบาลไม่สามารถสร้างกฎหมายหรืออนุญาตให้มีการฟ้องร้องที่ขัดขวางไม่ให้คุณมีหนังสือบางเล่มบนชั้นวางหนังสือของคุณ เว้นแต่เนื้อหาของหนังสือเหล่านั้นจะเข้า ได้กับ ประเภทของคำพูดที่ไม่ได้รับการคุ้มครอง อย่างจำกัด เช่น ความลามกอนาจารหรือการหมิ่นประมาท และแม้แต่หมวดหมู่ที่ไม่มีการป้องกันเหล่านี้ก็มีการกำหนดไว้อย่างชัดเจนซึ่งยังคงป้องกันคำพูดได้เป็นอย่างดี

อย่างไรก็ตาม รัฐบาลอาจออกกฎระเบียบที่สมเหตุสมผลซึ่งจำกัด ” เวลา สถานที่ หรือลักษณะ ” ของคำพูดของคุณ แต่โดยทั่วไปแล้ว ต้องทำในลักษณะที่มีเนื้อหาและทัศนคติเป็นกลาง รัฐบาลจึงไม่สามารถจำกัดความสามารถของบุคคลในการผลิตหรือฟังคำพูดตามหัวข้อของสุนทรพจน์หรือความคิดเห็นขั้นสูงสุดที่แสดงออกมา และหากรัฐบาลพยายามจำกัดคำพูดในลักษณะเหล่านี้ ก็อาจถือเป็นการเซ็นเซอร์ที่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ

อะไรที่ไม่ขัดต่อรัฐธรรมนูญ ในทางตรงกันข้าม เมื่อบุคคล บริษัท และองค์กรเอกชนสร้างนโยบายหรือมีส่วนร่วมในกิจกรรมที่ระงับความสามารถของผู้คนในการพูด การกระทำส่วนตัวเหล่านี้จะไม่ละเมิดรัฐธรรมนูญ ทฤษฎีเสรีภาพทั่วไปของรัฐธรรมนูญพิจารณาถึงเสรีภาพในบริบทของการยับยั้งหรือห้ามของรัฐบาล มีเพียงรัฐบาลเท่านั้นที่มีการผูกขาดการใช้กำลังที่บังคับให้ประชาชนกระทำการไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง ในทางตรงกันข้าม หากบริษัทหรือองค์กรเอกชนพูดสบายๆ บริษัทเอกชนอื่นๆ สามารถทดลองใช้นโยบายต่างๆ ที่อนุญาตให้ผู้คนมีทางเลือกมากขึ้นในการพูดหรือกระทำการอย่างอิสระ

อย่างไรก็ตาม การดำเนินการส่วนตัวอาจมีผลกระทบอย่างมากต่อความสามารถของบุคคลในการพูดอย่างอิสระ ตลอดจนการผลิตและการเผยแพร่ความคิด ตัวอย่างเช่นการเผาหนังสือหรือการกระทำของมหาวิทยาลัยเอกชนในการลงโทษอาจารย์จากการแบ่งปันความคิดที่ไม่เป็นที่นิยมขัดขวางการอภิปรายอย่างเสรีและการสร้างความคิดและความรู้อย่างอิสระ เมื่อโรงเรียนสามารถ ‘ห้าม’ หนังสือได้ เป็นการยากที่จะสรุปได้ว่าเหตุการณ์ปัจจุบันของการห้ามหนังสือในโรงเรียนเป็นเหตุตามรัฐธรรมนูญหรือไม่ เหตุผล: การตัดสินใจในโรงเรียนของรัฐได้รับการวิเคราะห์โดยศาลที่แตกต่างจากการเซ็นเซอร์ในบริบทขององค์กรพัฒนาเอกชน

อ่านข่าวเพิ่มเติมได้ที่ valleygreengallery.com